De Japanse Olijfwilg, ook bekend onder de wetenschappelijke naam Elaeagnus multiflora, is een fruitdragende struik afkomstig uit Oost-Azië, specifiek uit Japan, Korea en bepaalde regio's van China. Deze struik behoort tot de familie van de Elaeagnaceae, net als de olijfwilg of de Russische olijf. De Japanse Olijfwilg wordt gewaardeerd om zijn eetbare vruchten, decoratief blad en het vermogen om stikstof te binden via zijn wortels in symbiose met stikstofbindende bacteriën.
1. Overzicht
Oorsprong en verspreiding
De Japanse Olijfwilg is afkomstig uit Oost-Azië, voornamelijk uit Japan, Korea en bepaalde delen van China. Aangepast aan gematigde klimaten, wordt hij tegenwoordig in veel delen van de wereld gekweekt. In Europa en Noord-Amerika wint de Japanse Olijfwilg steeds meer aan populariteit in particuliere tuinen en boomgaarden dankzij zijn robuustheid en veelzijdige toepassingen (voedselbron, sierplant, haag...).
Algemene kenmerken
De Japanse Olijfwilg is een bladverliezende struik die een hoogte van 2 tot 4 meter kan bereiken (hij kan goed worden gesnoeid door de oudere takken te verwijderen). De bladeren zijn ovaal, glanzend groen aan de bovenkant en zilverkleurig aan de onderkant. In de lente produceert hij kleine, witte, geurige bloemen, gevolgd door rode vruchten die in de zomer rijpen. De vruchten, ook wel goumi's genoemd, zijn rijk aan vitamine C en E, antioxidanten en lycopeen. Ze zijn licht zuur en zoet, en kunnen vers worden gegeten of verwerkt worden tot jam, gelei en andere culinaire producten. Hoewel de vruchten relatief klein blijven en op dit moment nog geen significant economisch potentieel hebben, zijn er toch enkele producenten in Japan.
Daiougoumi-jam
Daiougoumi-vruchtenwijn
2. Bestaande variëteiten van de Japanse Olijfwilg
Laten we stilstaan bij de bestaande variëteiten van de Japanse Olijfwilg in de wereld van vandaag. De Japanse Olijfwilg, met zijn vele variëteiten, wordt gekweekt in verschillende landen en regio's, elk met unieke kenmerken. Deze variëteiten worden gewaardeerd, niet alleen vanwege hun smakelijke vruchten, maar ook vanwege hun aanpassingsvermogen aan verschillende klimaten en teeltomstandigheden.
Populaire variëteiten in de Verenigde Staten en Europa
- Sweet Scarlet: Oekraïense variëteit met rode vruchten, populair in de Verenigde Staten. Deze is gedeeltelijk zelfvruchtbaar, maar heeft een andere variëteit nodig voor bestuiving.
- Goumi SPP: Oostenrijkse variëteit, zelfvruchtbaar en dus in staat om vruchten te produceren zonder andere bestuiver.
- Carmine: Amerikaanse variëteit met rode vruchten, beschikbaar in de Verenigde Staten. Wordt gewaardeerd om zijn productiviteit en de kwaliteit van de vruchten.
- Jahidka: Kleine variëteit afkomstig uit Oekraïne, ideaal voor kleine tuinen of potculturen.
- Red Gem: Russische variëteit populair in de Verenigde Staten, bekend om zijn smakelijke vruchten en ziektebestendigheid.
- Gigantea (Daiougoumi): Herkenbaar aan zijn grotere vruchten (6 tot 10 gram), deze variëteit heeft een uitstekend potentieel voor hybridisatie en verbetering van gewassen.
- Var. Macrocarpa: Nog een variëteit met grote vruchten, elk fruit weegt ongeveer 3,5 gram, vergeleken met andere variëteiten waarvan de vruchten ongeveer 1 gram wegen.
- Bikkuri Gumi: Een Japanse variëteit (betekenis "verrassing"). Mogelijk dezelfde variëteit als Daiougoumi. De vruchten lijken nog groter te zijn (10 gram).
Variëteiten beschikbaar in Oekraïne en Rusland
- Variëteiten uit Oekraïne
- Lvivyanochka
- Obukhivska
- Borinka
- Borinka 2
- Halychanka
- Lonhynka
- Gutsulka
- Chorus
- Variëteiten uit Rusland:
- Moneron
- Shikotan
- Uroz Hayraya
- Varilova
Deze variëteiten zijn bijzonder geschikt voor koudere klimaten en worden vaak geselecteerd vanwege hun robuustheid, productiviteit en de kwaliteit van hun vruchten. Ze zijn niet erg toegankelijk in Europa.
3. Het hybride werk van Andreas Motschiunig & Johannes Rabensteiner
De Japanse Olijfwilg, ondanks zijn vele voordelen, kent enkele beperkingen, vooral wat betreft de grootte van de vruchten en de verhouding pulp/pit. Bestaande variëteiten zoals Sweet Scarlet staan bekend om hun goede suikergehalte en aangename smaak, maar de vruchten blijven relatief klein. Daarentegen produceert de variëteit daiougoumi veel grotere vruchten, hoewel deze minder zoet en minder smaakvol zijn. Het hoofddoel van de hybridisatie in deze context is dus om de beste kenmerken van beide variëteiten te combineren: de grootte van de vruchten van de daiougoumi en de smaakkwaliteit van de Sweet Scarlet.
Andreas Motschiunig, een Oostenrijkse student met een passie voor botaniek, heeft hybridisatieproeven uitgevoerd op de cultivars van Elaeagnus multiflora. Zijn werk richt zich op het creëren van hybriden die zowel de grootte als de smaakkwaliteit van de vruchten verbeteren. De JR1, een hybride ontstaan uit de kruising tussen Daiougoumi en Sweet Scarlet, is het eerste resultaat van zijn inspanningen.
Voorlopige Resultaten: Het Geval van de JR1
De JR1 onderscheidt zich door de kwaliteit en grootte van zijn vruchten, die vaak superieur zijn aan die van andere klassieke cultivars die in kwekerijen worden gevonden. Een vergelijkende analyse toont aan dat de JR1 de zoetste is en geen bitterheid vertoont, in tegenstelling tot de Sweet Scarlet, die een lichte bitterheid behoudt. Wat betreft grootte profiteert de JR1 van de voordelen van de daiougoumi, met aanzienlijk grotere vruchten, terwijl hij dankzij de invloed van de Sweet Scarlet een superieure zoetheid behoudt.
Vergelijking van variëteiten en zaailingen afkomstig van ouders zoals Daiougoumi.
De vergelijking van variëteiten en zaailingen afkomstig van ouders zoals Daiougoumi is essentieel om de beste kenmerken te selecteren en de cultivars van Elaeagnus multiflora te verbeteren. Het werk van Motschiunig benadrukt het belang van hybridisatie om de gewenste eigenschappen van fruitplanten te optimaliseren.
Implicaties en Toekomstige Ontwikkelingen
In het Rode Bos zijn bepaalde cultivars, waaronder de beroemde Daiougoumi, verworven om een soortgelijk selecteerprogramma te starten. Dit programma heeft tot doel de doelen van Motschiunig voort te zetten door de grootte en smaakkwaliteit van de vruchten van de Japanse Olijfwilg te verbeteren. Toekomstige perspectieven omvatten de implementatie van geavanceerde hybridisatietechnieken en de voortdurende evaluatie van nieuwe hybriden om hun commerciële potentieel en hun aanpassing aan diverse klimatologische omstandigheden te bepalen.
Conclusie
De hybridisatie van variëteiten van Elaeagnus multiflora is een veelbelovende aanpak om de fruitkwaliteiten van de Japanse Olijfwilg te verbeteren. De inspanningen voor selectie en verbetering zullen een cruciale rol blijven spelen bij de optimalisatie van deze fruitstruiken voor tuiniers en landbouwers over de hele wereld.
Videos
Foto Credits
Andreas Motschiunig
Johannes Rabensteiner