Crataegus mexicana 'Manzanilla'

In Mexico wordt de Crataegus mexicana algemeen "manzanita" of "tejocote" genoemd. De vrucht van de Mexicaanse meidoorn (Crataegus mexicana) wordt "tejocote" genoemd in het Spaans en wordt vaak gebruikt in de traditionele Mexicaanse keuken voor het bereiden van drankjes, jam en desserts. De bladeren en bloemen van de Mexicaanse meidoorn worden ook gebruikt in de fytotherapie voor het behandelen van verschillende aandoeningen, met name hart- en spijsverteringsproblemen. De Crataegus mexicana is een zeer gewaardeerde plant in Mexico vanwege zijn culinaire en medicinale kwaliteiten.

De Crataegus mexicana 'Manzanilla', ook bekend als de Manzanilla-meidoorn, is een kleine loofboom afkomstig uit Mexico. Hij kan een hoogte bereiken van 6 tot 8 meter en een breedte van 4 tot 6 meter.

Vorm: De boom heeft een ronde en dichte groeiwijze, met doornige takken en donkergroen blad.

Bladeren: De bladeren zijn gelobd en getand, ongeveer 3 tot 5 cm lang en donkergroen van kleur. De bladeren hebben een leerachtige textuur en worden geel in de herfst.

Bloemen: De bloemen van de Manzanilla-meidoorn zijn wit en ongeveer 2 tot 3 cm in diameter. Ze verschijnen in de lente en worden gevolgd door kleine donkerrode bessen, die eetbaar zijn.

Vruchten: De vrucht van de Mexicaanse meidoorn, "tejocote" in het Spaans genoemd, is een kleine ovale appel, die meestal ongeveer 3 tot 4 cm lang is. De vruchten zijn geelgroen als ze rijp zijn en hebben een stevige en knapperige textuur. De vruchten worden vaak rauw gegeten, maar kunnen ook gekookt of gekonfijt worden voor gebruik in desserts of drankjes.

Habitat: De Manzanilla-meidoorn is een winterharde plant die de voorkeur geeft aan goed doorlatende grond en een zonnige standplaats. Hij wordt vaak gebruikt als sierplant in siertuinen, hagen en parken.

Winterhardheid: De Crataegus mexicana is een winterharde struik of kleine boom die bestand is tegen koude temperaturen tot ongeveer -15°C. Hij komt oorspronkelijk uit de bergachtige gebieden van Mexico, waar hij kan worden blootgesteld aan strenge winters en hete, droge zomers.

In de keuken: Hier zijn enkele traditionele Mexicaanse recepten die gebruik maken van de vruchten van de Mexicaanse meidoorn, "tejocote" genoemd in het Spaans.

• Ponche de tejocote: Deze warme drank wordt bereid met tejocotevruchten, kaneel, suikerrietstokjes, kruidnagel, appels en suiker. De ingrediënten worden enkele uren samen gekookt in water om de smaken te laten trekken en een warme, troostende drank te creëren.
  
  
• Geconserveerde tejocotes: De tejocotevruchten kunnen ook worden geconserveerd door ze te koken in een suikersiroop. De gekonfijte vruchten kunnen worden gebruikt om desserts te bereiden, zoals taarten, cakes of ijs.
  
  
• Tejocote-gelei: De vruchten van de tejocote kunnen ook worden gebruikt om een heerlijke gelei te maken. De vruchten worden gekookt met suiker en water om een siroop te maken, die vervolgens wordt gemengd met gelatine om een smakelijke gelei te creëren.
  
  
• Tamales de tejocote: De tejocotevruchten kunnen ook worden gebruikt in hartige gerechten, zoals tamales. Tamales zijn maïspasteitjes gevuld met vlees, groenten of fruit, gewikkeld in een maïsblad en gestoomd. Tejocotes worden vaak gebruikt als vulingrediënt om een zoete en zure smaak aan het recept toe te voegen.
  
  
• Ensalada de frutas con tejocote: De tejocotevruchten kunnen ook worden gebruikt in fruitsalades. De salade wordt bereid door verse vruchten in kleine stukjes te snijden, waaronder tejocotes, en deze te mengen met een beetje suiker en citroensap om een zoete en verfrissende salade te creëren.

Deze recepten zijn enkele voorbeelden van hoe de vruchten van de tejocote worden gebruikt in de traditionele Mexicaanse keuken. Er zijn veel andere recepten die tejocotes gebruiken, afhankelijk van regionale en persoonlijke voorkeuren.