Tena

De Tena-variëteit van de vijgenboom is bijzonder geschikt voor stedelijke microklimaten in noordelijke regio's, maar geeft de voorkeur aan warme en droge klimatologische omstandigheden. Deze variëteit ontleent zijn naam aan het Aramees, wat "vijg" betekent. Ontwikkeld door de Amerikaanse veredelaar Ira J. Condit in 1975 vanuit de Sari Lop-variëteit, onderscheidt de Tena zich door zijn grote weerstand tegen ziekten en veelvoorkomende problemen die vijgenbomen aantasten.

De vruchten van de Tena zijn middelgroot, met een lichtgroene schil en een pulp die varieert van amber tot lichtroze. Ze hebben geen nek en hebben een klein, geelgroen oog. De pulp is roodachtig, zoet en smakelijk, wat deze vijgen geschikt maakt voor zowel drogen als vers gebruik. Ze worden echter vaak gebruikt in verwerkingsapplicaties, zoals bakken, drogen of jam maken, in plaats van direct geconsumeerd te worden, omdat hun smaak als eenvoudiger en minder complex wordt beschouwd dan die van andere vijgenvariëteiten.

De Tena staat bekend om zijn kracht en productiviteit. De bladeren van de Tena-vijgenboom kunnen drie of vijf lobben hebben. Ondanks zijn aanpassingsvermogen aan een breed scala van regio's, inclusief koudere klimaten in het noorden, kan de smaak van de vruchten variëren afhankelijk van de specifieke teeltomstandigheden. Deze variëteit is dus ideaal voor degenen die op zoek zijn naar een robuuste en veelzijdige vijgenboom voor een stedelijke omgeving.